امامی که در گودال قتلگاه هم از جهنّمیان دستگیری کرد
نقل کرده اند که مردم می دیدند وجود مبارك رسول گرامی صلی الله علیه و آله مكرّر دكمه های لباس ابی عبدالله علیه السلام را باز می كنند و از زیر گلو تا قسمت سینه بدن ایشان را می بوسند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله با سایر بچه ها این طور عطوفانه رفتار نمی كرد. مردم نمی فهمیدند برای چه وجود مبارك پیغمبر صلی الله علیه و آله این كارها را می كند.
در لحظات آخری که بدن غرق به خون ابی عبدالله علیه السلام بر روی زمین افتاده بود، خون چشمان مطهّر ابی عبدالله علیه السلام را گرفت و ناگهان احساس کرد سینهٴ مطهّرش سنگین شده است. فرمود كیستی؟ «لقد ارتقیت مرتقیً عظیماً طالما قبّله رسول الله» بر جای بلندی نشستی، اینجا كه تو الآن پا گذاشتی، جایی است که مكرّر پیغمبر صلی الله علیه و آله می بوسید!
حقیقتاً عظمت امام علیه السلام تا به چه حد است که حتی به قاتل خود مهربانی می کند و می خواهد از او دستگیری کند. چگونه است که این قله دست نایافتنی محبت تلاش می کند با این جملات به باطن واژگون شده شمر ملعون وارد شود: آیا به خاطر می آوری که چرا جدم رسول الله صلی الله علیه و آله آنقدر بر سینه من بوسه می زد؟ حالا دلیلش را فهمیدی؟ پس چرا آنقدر اصرار داری که جهنمی بشوی؟!